Βλέποντας, κανείς, το χθεσινό ματς της Μικτής Παίδων της ΕΠΣΔ
στον τελικό του Πρωταθλήματος Προεπιλογής Εθνικών Ομάδων της ΕΠΟ με αντίπαλο την
ΕΠΣ Ξάνθης και τον τρόπο με τον οποίο χάθηκε η πρώτη θέση, είναι απολύτως
σίγουρο ότι του δημιουργήθηκαν ανάμεικτα συναισθήματα. Πικρία, απογοήτευση και ταυτόχρονα υπερηφάνεια.
Είδε τον «αρχιτέκτονα» της φετινής πορείας, Μούλη Γρηγοριάδη,
να στήνει την ομάδα του με τέτοιον τρόπο ώστε με την έναρξη του ματς και μέχρι
τη λήξη του α’ μέρους να δημιουργεί τόσες ευκαιρίες και να χάνει τόσα γκολ που
αν μία από αυτές τις φάσεις έμπαινε γκολ θα μιλούσαμε για το πιο εύκολο, ίσως,
απόγευμα της φετινής περιόδου. Τον άνθρωπο που με τις αλλαγές του στο β’ μέρος
προσπάθησε να δώσει ώθηση για την ισοφάριση η οποία ήρθε έστω και στο φινάλε.
Έχοντας δίπλα του όλη τη σεζόν τον Κυριάκο Καρύπη, ως βοηθό του, ο οποίος και αυτός
έχει μερίδιο από τη φετινή επιτυχία.
Είδε τους 14χρονους ποδοσφαιριστές μας να δίνουν και την
τελευταία τους ανάσα, μαχόμενοι για να φτάσουν στη νίκη, παρά το γεγονός ότι
βρέθηκαν να χάνουν με ένα γκολ «από το πουθενά». Παρ’ όλα αυτά δεν το έβαλαν
κάτω και κατάφεραν έστω και τελευταίο λεπτό να ισοφαρίσουν και να διεκδικήσουν
το τρόπαιο στα πέναλτι.
Είδε, τρεις από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές όχι μόνο του
τελικού αλλά και του φετινού θεσμού να αστοχούν στο πέναλτι που εκτέλεσαν,
καθώς θέλησαν με όση δύναμη τους απέμεινε και με θολό από την κούραση μυαλό να πετύχουν
το γκολ και να χαρίσουν στην ομάδα τους, στους προπονητές τους και στους γονείς
τους, που τους ακολούθησαν παντού όλη τη χρονιά, τη νίκη. Το «βάρος» για αυτούς
ήταν τεράστιο και ας είναι μόλις 14 ετών.
Μπορεί τελικά να μην ήρθε η νίκη και η κατάκτηση του τροπαίου,
στην καρδιά όλων μας όμως ΕΙΣΤΕ ΝΙΚΗΤΕΣ !!!!
ΘΕΡΜΑ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ !!!!